δημητρος αραμπατζης

Πολλοί από σας και ειδικά οι νεότεροι θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο Δημητρός Αραμπατζής και γιατί ονομάσαμε έτσι τον Σύλλογο Μουσικών και Φίλων Μουσικής Νέας Ορεστιάδας.

 Θα ήθελα λοιπόν να σας πω δυο λόγια για τον άνθρωπο αυτό. Τον Αραμπατζή Δημήτριο, τον δικό μας Δημητρό.



Ως Δημητρό τον ξέραμε όλοι, οι μεγαλύτεροι από σας θα τον θυμούνται, ήταν άλλωστε φίλος με όλους τους μουσικούς της πόλης μας αλλά και όχι μόνο. Ως Δημητρό τον ήξερε και όλος ο καλλιτεχνικός και δισκογραφικός κόσμος κατά τις δεκαετίες του ΄70 και του  ‘80. Ως Δημητρός έμεινε στη μνήμη και στις καρδιές μας.

Γεννήθηκε τον Μάρτη του 1953 στην Ορεστιάδα. Αφού τελείωσε το σχολείο στην Ορεστιάδα έφυγε στην Θες/νίκη ως σπουδαστής σε σχολή Μηχανολόγων Αυτοκινήτων. Πήρε όμως μαζί του την αγάπη του για τη μουσική που από πολύ μικρός είχε. Έτσι δεν άργησε να γνωρίσει μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς εκείνης της εποχής και μάλιστα να συνεργαστεί με αρκετούς από αυτούς. Την εποχή εκείνη στο μουσικό στερέωμα μεσουρανούσαν μουσικά σχήματα όπως οι Οlympians, οι Charms, οι “Μακεδονομάχοι”, κ.α. Έγινε μέλος στους “Μακεδονομάχους” που εκείνη την εποχή είχε πολύ μεγάλη απήχηση στη θεσ/νίκη και έπαιζαν κομμάτια των Rolling Stones, Eric Clapton, Bad Company ,Beatles, κ.α. Εκεί γνώρισε και τον Νίκο Παπάζογλου και η γνωριμία αυτή αργότερα εξελίχθηκε σε συνεργασία. Έπαιξε στον δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Μέσω Νεφών» αλλά και στις συναυλίες και μουσικές του περιοδείες. Στον συγκεκριμένο δίσκο συνεργάστηκε και με τον Δημήτρη Σταρόβα με τον οποίο είχε αναπτύξει πολύ στενή φιλική σχέση. Ποιος δεν θυμάται το διάσημο σόλο του Δημητρού στο κομμάτι «ρωγμή του χρόνου» που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό και που ακόμα παραμένει διαχρονικό και αντέχει στο χρόνο παρά την ραγδαία εξέλιξη στη μουσική παραγωγή.
Επίσης συμμετείχε στην εγγραφή του πρώτου δίσκου της Ελένης Τσαλιγοπούλου με συνθέτη τον Γιώργο Ζήκα, όπου συμμετείχε και ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Γιώργος Νταλάρας.
Με αυτά τα μουσικά σχήματα συμμετείχε σε παραγωγές δίσκων αλλά και περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και για πολλά χρόνια θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της χώρας μας.

Όμως ο θάνατος της μητέρας του τον έφερε και πάλι πίσω στην Ορεστιάδα  όπου συνέχισε να ζει με τον πατέρα του. Δεν σταμάτησε όμως να ασχολείται με τη μουσική. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μεταξύ Ορεστιάδας, Γερμανίας και Θες/νίκης όπου συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα. Έφυγε από κοντά μας πολύ νωρίς σε ηλικία μόλις 42 ετών, τον Ιούνιο του 1995 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη Βουλγαρία.
Άφησε όμως πίσω του το στίγμα του το οποίο επηρέασε πολύ έντονα γενιές και γενιές μουσικών της μικρής αυτής πόλης και για πολλά χρόνια αποτελούσε το ίνδαλμα νέων παιδιών που αγαπούσαν την μουσική και ήθελαν να ασχοληθούν με αυτή.

Το ότι τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου που υπήρξαν πολύ καλοί του φίλοι «χρησιμοποίησαν» το όνομα του για  την επωνυμία του συλλόγου δεν αποτελεί ούτε φόρο τιμής ούτε αναφορά στη μνήμη του.  Όσοι τον γνώριζαν ξέρουν ότι δεν θα συμφωνούσε μ’ αυτό, ήταν τόσο σεμνός για να δεχτεί κάτι τέτοιο.

Το ότι αγαπιούνται και παίζονται ακόμα τα σόλα του από πιτσιρικάδες μέχρι παλιούς και μεγάλους μουσικούς είναι η μεγαλύτερη απόδοση τιμής και μνήμης προς τον Δημητρό. Το όνομά του μπήκε για να δείξει ότι στην μικρή μας πόλη υπήρχαν από πολλές δεκαετίες πριν άνθρωποι που λάτρευαν τη μουσική και με τον τρόπο τους ώθησαν πολλά νέα παιδιά των επόμενων γεννεών να ασχοληθούν με τη μουσική κάθε είδους.
Όπως πολλοί από μας είμαστε περήφανοι που τα παιδιά μας έγιναν μουσικοί και βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους με τον τρόπο του ο καθένας στην μουσική πορεία αυτής της πόλης έτσι κι εσείς να είστε χαρούμενοι που η μικρή αυτή πόλη, σας έχει αφήσει μια μουσική παρακαταθήκη και είναι στο χέρι σας να την αξιοποιήσετε και να την κάνετε να λάμψει ακόμα περισσότερο.

Παίξτε μουσική, ότι είδος μουσικής γουστάρει ο καθένας, ανταλλάξτε τις απόψεις σας, δεχτείτε νέες προτάσεις και δώστε τις δικές σας. Αφήστε αύριο τα παιδιά σας να μιλούν γι’ αυτό.


Ευχαριστώ πολύ τους Μιχάλη Σταμπολίδη και Σωκράτη Γουγουλίδη για τις πληροφορίες που μου δώσανε για τη ζωή του Δημητρού.


κειμενο: Πέλλα Θεοδωράκη